Zdarza mi się nie trafić z wykończeniem robótki w odpowiedni czas. Zimową czapę z grubej włóczki przymierzam wiosną, bo dopiero wówczas jest gotowa, zaś komplecik na lato kończę, gdy za oknem jesienna plucha. (Intuicja mi podpowiada, że takich dziergaczek jest więcej na tym łez padole ;)
Podobnie było z wyżej przedstawionym pokrowcem.
Syn zapragnął jeździć z bębnem na zajęcia i wiercił mi dziurę w brzuchu, żebym wymyśliła "coś" do noszenia. Więc wymyśliłam. A miałam akurat na podorędziu sporo sznurka. (Mój wujek wytwarza sznurki do prezentowych torebek - rozmaitych kolorów i grubości. Zdarzy się jednak, że coś się zaciągnie, zatnie i kilkanaście metrów, albo i większa partia materiału ma defekt. Takie sznurki nie nadają się do sprzedaży, ale za to do szydełkowania - jak najbardziej, bowiem w splocie usterki nie rzucają się w oczy. Ba! Prawie wcale nie widać, że materiał jest zbrakowany.) I tak robiłam, robiłam, robiłam, aż nadszedł koniec roku szkolnego - na ostatnie zajęcia Ignacy zabrał bęben w pokrowcu.
OPIS
Zaczęłam od oczek ścisłych i zrobiłam 4 okrążenia. (Potem zaczęło mi się kółeczko dziwnie wybrzuszać i przestało być płaskie, więc przeszłam na półsłupki.) W piątym okrążeniu jest 21 półsłupków. Następnie jeszcze 5 okrążeń psł, przy czym w każdym dodawałam "na oko" oczek, żeby wyszło mi płaskie kółeczko - denko pokrowca. W ostatnim okrążeniu jest u mnie 58 psł.
Kiedy już miałam dno o średnicy ciut większej od średnicy bębna, zaczęłam przerabiać słupkami do góry: 3 okrążenia czerwonym, 6 okrążeń czarnym, potem taki ozdobny szlaczek z psł czerwonym sznurkiem i do końca czarnym 6 okrążeń sł i 1 okrążenie psł.
Szelki to łańcuszek (chyba 44 oczka) obrobiony oczkami ścisłymi (2 razy dookoła).
Jeszcze tylko sznurek wpleciony w górną część, stoper do sznurka i guzik doszyty w połowie wysokości pokrowca, aby zawijać ten ściągający sznurek. I gotowe.
A, szydełko grube - 10.00mm.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz